پزشكان در طب قدیم، از آب كرفس برای درمان بسیاری از بیماری‌ها استفاده می‌كردند.آب کرفس دارای ویتامین ها و خواص بسیاری است ،آیا از این خواص اطلاعی دارید ؟

* پایین آوردن فشارخون، آسان‌كننده هضم، مقابله با سرطان و... از جمله خواص آب كرفس است.

* برگ‌های این گیاه، دارای ویتامین A فراوانی است و ساقه‌های آن سرشار از ویتامین‌های B1,B2,B6 و C و نیز مقادیر زیادی پتاسیم، اسیدفولیك، كلسیم، منیزیم، آهن، فسفر، سدیم و اسید آمینه است.
برخی از خواص آب كرفس:
* با سرطان مقابله می‌كند: طبق یافته‌های محققان در دانشگاه نیوجرسی، كرفس دارای تركیباتی است كه از پخش سلول‌های سرطانی پیشگیری و دارای تركیبی به نام استیلنیكس است كه رشد سلول‌های تومور را متوقف می‌كند .
 
* سطح كلسترول را كاهش می‌دهد: تحقیقات نشان داده‌اند كه وجود تركیب شیمیایی در كرفس، به نام "بوتیل فتالید" باعث كاهش سطح  كلسترول بد و زیانبارخون می‌شود.
 
* به هضم غذا كمك می‌كند: طی زمان آبگیری، مواد مغذی خاصی در فیبر این گیاه آزاد می‌شود كه به اجابت مزاج كمك می‌كند و به این ترتیب از آب كرفس می‌توان به عنوان یك ملین طبیعی و ضد یبوست استفاده كرد.
 
* ادرار آور است: پتاسیم و سدیم موجود در آب كرفس تنظیم كننده‌های قوی مایعات بدن هستند و به تولید ادرار كمك می‌كنند و بدن را از وجود مایعات اضافی خلاص می‌كنند.
ضدالتهاب است: آب این گیاه در موارد التهاب مفاصل و انقباض عضلانی ماهیچه استفاده می‌شود و همچنین سختی التهابات در بیماری‌هایی مانند آسم و آرتروز را كاهش می‌دهد.
 
فشارخون را كاهش می‌دهد: تحقیقات نشان می‌دهد مصرف روزانه آب كرفس به مدت یك هفته، تاثیر فوق‌العاده‌ای روی پایین آوردن فشارخون خواهد داشت.
 
رفع بی‌خوابی می‌كند: مواد معدنی موجود در آب این گیاه، خاصیت آرام بخشی روی سیستم عصبی دارند.
به كاهش وزن كمك می‌كند: با مصرف روزانه آب كرفس، ولع خوردن شیرینی‌جات، از بین می‌رود.
از ایجاد سنگ جلوگیری می‌كند: مصرف آن به شدت به افراد درگیر با سنگ كلیه و سنگ‌های مجاری ادراری توصیه می‌شود. آب كرفس از بین برنده قوی سموم بدن و به دنبال آن شكستن و حذف سنگ‌ها در بدن می‌شود.

یکی از سبزی‌های بهاره است که از سالیان پیش به منظور آرامش اعصاب و درمان سر درد استفاده می شده به علاوه دارای خواص دیگری چون رفع تشنگی نیز است.
 
به افراد مبتلا به آبله توصیه می‌شود؛آب گشنیز را به دور چشم‌هایشان بمالند تا میکروب آبله به چشم‌ها سرایت نکند.
زکریای رازی، گشنیز را برای آرام کردن سردرد و رفع تشنگی تجویز می‌کرد.از فرآورده‌های گشنیز که در بازار موجود است می‌توان به قرص سی لاکس، پودر ملین، پودر کارمیناتیف، پودر آنامین و پودر تخم گشنیز اشاره کرد.
 
خاصیت‌های این سبزی عبارتند از:
*  آب گشنیز خواب آور است.برای این منظور، باید 30 گرم از آب گشنیز خام را همراه با شکر خورد، مصرف بیش از این مقدار باعث سستی می‌شود.
 
*  تخم گشنیز شیر مادران شیرده را زیاد می‌کند.
 
*  گشنیز اثر ضد گرفتگی (اسپاسم) و ضد نفخ دارد و از آن در پیشگیری و کاهش دل پیچه استفاده می‌شود.
 
*  جوشانده گشنیز،اعصاب را تسکین می‌دهد.
 
* جوشانده گشنیز برای باز شدن صدا و درمان گلو درد و سرماخوردگی مفید است.
 
*  از روغن گشنیز،پمادهای تسکین دهنده برای دردهای رماتیسم عضلانی و مفصلی تهیه می‌شود.
 
*  گشنیز اشتها آور و هضم کننده غذاست.
 
*  گشنیز تازه،تشنگی را برطرف می‌کند.
 
*  جویدن تخم گشنیز برای تسکین درد دندان مفید است.
در نظر داشته باشید که مصرف به اندازه گشنیز هیچ ضرری ندارد،ولی مصرف بیش از حد آن باعث حالت سستی توام با خستگی شدید می‌شود و گاهی به خواب عمیق، گنگی و بی‌حسی می‌انجامد.

ساده است اما حقیقت دارد که آنتی اکسیدان ها سلامت را تضمین می کند.درحقیقت، بدن را در مقابل بیماری ها مقاوم تر می کند.بسیاری از تحقیقات نشان داده که خوردن چای به علت موجود بودن مقداری آنتی اکسیدان در آن از ابتلا به بیماری های قلبی و سرطان جلوگیری می کند.
تاریخچه چای به امپراتور چین شن نانگ برمی گردد که آب را می جوشاند و زمانی که برگها را داخل قوری انداخت اولین قوری چای به وجود آمد.در هزاره جدید،شواهد علمی سعی کردند بین چای و سلامتی ارتباط ایجاد کنند.
تحقیقات نشان داده که آنتی اکسیدان اصلی در چای فلاونویدها هستند که رادیکال های آزاد را در بدن خنثی می کنند و به سالم نگه داشتن سلولها و بافتهای بدن کمک می کند.واژه های مختلفی برای آنتی اکسیدان در چای وجود دارد:فلاونویدها،تانین ها،پولی فنول ها و کتچین ها.
فلاونویدها گروه خاصی از مواد آلی گیاهی آنتی اکسیدان است که در چای سیاه و سبز، سیب، پیاز، و میوه و سبزیجات دیگر یافت می شود.مقدار و نوع فلاونویدها در چای به تنوعشان،مراحل تولید و شرایط دم کردن آن بستگی دارد.اکثر فلاونویدها بعد از 2 دقیقه خیس شدن در آب آزاد میشوند. سطح آنتی اکسیدان ها یکسان باقی می ماند خواه چای دم شده سرد خواه گرم باشد.هنوز تحقیقات درمورد اینکه آیا اضافه کردن شیر، لیمو، شکر یا شیرین کننده های مصنوعی به چای فواید آنتی اکسیدان را تحت تاثیر قرار می دهد، در حال انجام است.
چای سبز و سیاه از برگهای گیاهی درست شده که گیاه کاملیا سیننزیس نام دارد،کاملیا گیاهی است از خانواده همیشه بهار که در آب و هوای نیمه گرمسیری می روید.
چای سیاه زمانی تولید می شود که برگهای تازه درو شده چلانده می شود و در معرض هوا قرار میگیرد، برگهای سبز به رنگ قهوه ای تغییر می کند و سرانجام زمانی که خشک شد سیاه می شود.
برگهای سبز چای که با بخار گرم می شود، فعالیت آنزیم را متوقف می کند و باعث ثابت ماندن رنگ برگهای سبز چای می شود. چای سبز و سیاه از نظر ارزش آنتی اکسیدان در یک سطح قرار دارند اما مطالعات زیادی در رابطه با تخم چای و فواید آن انجام شده است.
چای گیاهی از ترکیب گیاهان، چاشنی ها، برگها، گلها، و دانه ها درست می شود، همچنین می تواند شامل ترکیبات آنتی اکسیدان های مشابه هم باشد.
اگر چای را با غذایتان میل می کنید، فلاونویدهای موجود در چای تا اندازه ای مانع از جذب آهن از غذایتان می شود.جذب آهن از غذاهای حیوانات فراهم نمی شود.جذب آهن با مصرف لیمو، غذاهای سرشار از ویتامین ث با چای بالا می رود.

* چای همچنین منبع فلوراید است که پلاک های دهان را کاهش می دهد و از پوسیدگی دندان جلوگیری می کند.

* چای سبز از ابتلا به بیماری جلوگیری می کند همچنین جلوگیری از روماتیسم و تقویت سیستم ایمنی بدن از جمله فواید مصرف چای است.

* بسیاری از مصرف کننده های چای سبز فکر می کنند که چای سبز کافئین ندارد اما همان مقدار کافئینی که در یک فنجان چای سیاه وجود دارد در چای سبز هم موجود است.کشورهایی مانند ژاپن،و چین روزانه 3 فنجان یا بیشتر چای سبز مصرف می کنند و ریسک کمتری برای ابتلا به سرطان پروستات، سینه، روده و دهان دارند.
درمقابل نوشیدنی هایی که هزاران سال قدمت دارد، چای یک شهرت گسترده دارد و یکی از پرفروش ترین آشامیدنی ها است.چای تازه دم و بدن شکر یا قند،چاق کننده نیست، و مقدار کافئین موجود در چای نصف کافئینی است که در قهوه وجود دارد پس چای جایگزین خوبی برای قهوه است.
پاییز فصل مناسبی برای استراحت کردن با یک فنجان چای است.سلامتی فقط خوردن یک غذای کامل نیست بلکه ترکیب غذاها و نوشیدنی ها با فعالیت های روزمره می تواند رژیم غذایی و سلامتی شما را تضمین کند.