سفینه فضایی کاسینی که مدتی به حال رکود رفته بود و چندی پیش فعالیت های خود را از سر گرفته در تلاش های اخیر خود یک اتموسفر بسیار نازک بنام فراسپهر (جو خارجی) را بدور رها قمر یخی زحل کشف نمود که از اکسیژن و دی اکسید کربن ترکیب شده است.

 

این اولین باری است که یک سفینه فضایی بصورت مستقیم مولکول های اکسیژن را در یک اتموسفر هر چند رقیق بدور یک دنیای دیگر غیر از زمین کشف می کند. بر اساس تخمین ها چگالی اکسیژن در سطح رها حدود ۵ تریلیون بار کمتر از اکسیژن موجود در اتموسفر زمین است.

 

اما نتایج تازه نشان میدهد که تجزیه این عناصر در سطح رها میتواند در تعیین میزان فراوانی مولکول های اکسیژن نقش داشته باشد که در نتیجه چگالی سطح آن تقریبأ ۱۰۰ مرتبه بیشتر از جو خارجی ماه زمین یا سیاره عطارد است. ترکیب اکسیژن و دی اکسید کربن حتمأ در نتیجه فعل و انفعالات پیچیده شیمیایی در سطح اکثر اجرام یخی در عالم بوجود می آید.

 

بن تولیس از دانشمندان تیم کاسینی در موسسه تحقیقاتی جنوب شرق سانتیاگو می گوید: “نتایج تازه نشان میدهد که فعل و انفعالات پیچیده شیمیایی با مشارکت اکسیژن میتواند در سراسر منظومه شمسی و یا حتی گوشه های دیگری از عالم یک امر کاملأ معمولی باشد. این گونه فعالیتی شیمیایی میتواند پیش شرط یا شرایط لازم برای حیات باشد. تمامی شواهد بدست آمده از سفینه فضایی کاسینی نشان میدهد که رها بسیار سرد و خالی از آب مایع است که برای گونه های حیاتی که ما می شناسیم امر ضروری شمرده میشود”.

انتشار اکسیژن از طریق پرتو افکنی سطح میتواند به ایجاد شرایطی کمک کند که برای شکل گیری حیات در یک قمر یخی دیگری که آب مایع زیر سطح آن وجود دارد. اگر اکسیژن و دی اکسید کربن از سطح یک قمر به گونه ی به اقیانوس های زیر سطح آن نفود کند، در آنصورت محیط مناسب و مهمان نوازی را برای ترکیبات پیچیده تر فراهم می سازد و در نتیجه حیات شکل میگیرد. دانشمندان علاقمند هستند تا بدانند آیا شکل گیری حیات در اقمار یخی با یک اقیانوس امکان پذیر است، هر چند تا هنوز نشانه های از حیات در این گونه اقمار کشف نشده.

اتموسفر رقیق همراه با اکسیژن و دی اکسید کربن در قمر رها دومین قمر بزرگ زحل این دنیای یخی را در جایگاه ویژه در این منظومه کوچک قرار داده. تیتان یک اتموسفر غلیظ و انبوه متشکل از نیتروژن – متان و اندکی دی اکسید کربن و اکسیژن دارد.

به گفته لیندا سپیلکر- دانشمند پروژه کاسینی ناسا ” به نظر میرسد رها نسبت به تصورات گذشته ما بسیار جالب و مهم شده. یافته های کاسینی تنوع سرشاری را در اقمار زحل مشخص ساخته و نشانه هایی را در مورد چگونگی شکل گیری و تکامل آنها به ما میرساند.

 

 

سفینه فضایی گالیله
اخترشناسان در گذشته هم بر اساس رصد های سفینه فضایی گالیله و هابل حدس میزدند که رها یک اتموسفر رقیق مرکب از اکسیژن و دی اکسید کربن دارد. از سوی دیگر رصد های کاسینی نشان داد که اکسیژن در نتیجه بمباران اشعه فرابنفش خورشید از سطح حلقه یخی زحل فرار میکند. اما کاسینی با پرواز نزدیک به فاصله ۱۰۱ کیلومتر از کنار رها توانست بصورت مستقیم حضور اکسیژن و دی اکسید کربن را در جو بیرونی این قمر یخی کشف کند.

تابحال ثبت رکوردهای زیادی را دیده و شنیده اید ولی این رکورد، چندان هم معمولی نیست.

 

به گزارش ایران ناز رکوردی که tightrope walker در باواریای آلمان از خود به جای گذاشت بندبازی بر روی یک سیم فولادی (کابل نقاله تله کابین) بود که در ارتفاع 2962 متری از سطح دریا قرار داشت و شامل مسافتی بطول 995 متر بود.

 

گفته شده این پیاده روی منحصر به فرد حدود نیم ساعت طول کشیده است.

 

 

به گزارش ایران ناز کاسیوس کلی نامی است که بر روی بزرگترین کروکودیل شکار شده دنیا گذاشته اند.

 

طول این حیوان 5.48 متر و وزنی آن بیش از یک تن است. خوراک این حیوان وحشی روزانه چندین مرغ و چند کیلو ماهی است.

 

این کروکودیل غول‌پیکر که یک خزنده 5.5 متری است توانست نام خود را در کتاب برترین‌های جهان، گینس ثبت کند.

 

 

یک شهروند چینی با بینی خود یک خودرو حامل چهار سرنشین را به مسافت 10 متر جابجا کرد.

به گزارش ایران ناز در شهر هایکو استان هاینان واقع در جنوب چین یک شهروند چینی به نام وانگ چنتای با دماغ خود یک خودرو را به مسافت 10 متر کشید.

بنا به این گزارش این مرد چینی این خودرو را با چهار سرنشین داخل آن، تنها در 12 ثانیه به مسافت 10 متر حرکت داد.

 

 

امروز فکر می کردم ما انسان ها دست این موش ها را از پشت بسته ایم، آخر من ندیده ام موشی لامپ بخورد یا برای 42 سال بنزین بنوشد.

 

پس بر اساس اطلاعات بالا نتیجه می شود نسل انسان ها به قبل از دایناسور ها بر می گردد چون موش ها درست در زمان دایناسور ها پای به جهان گذاشتند (حالا نیایبد بگید دو سالی این ور اونور شد ها خوب من که جانور شناس نیستم!).

 

اگر تا به حال یک بار بنزین کشیده باشید و این سوخت فسیلی به زبان مبارک خورده باشد حتما با من موافق خواهید بود که بنزین خوردنی نیست اما آقای چن جی جون معتقد است بنزین دردهایش را تسکین هم می دهد!

چن 71 ساله که در Shuijiang چین و تنها در کلبه ای جنگلی زندگی می کند در بین مردم منطقه علاوه بر مرد بنزینی، به استاد برش سنگ و استاد بافنده بامبو هم شهرت دارد (نگید چی هستند که خودمم نمی دونم!). چن به طور متوسط در ماه بین 3 تا 3.5 لیتر بنزین می نوشد تا درد های فیزیکی اش از بین برود.

 

نمی شود به طور دقیق گفت چن در طول 42 سال چقدر بنزین نوشیده ولی می توان حدس زد هر چه بوده، بالای 1.5 تن سوخت بوده است (فکر کن! با این توضیحات باید بنزین تو چین مفت باشه یا در آمد چن نجومی باشه. با این تفاسیر تو ایران فقط قشر مرفه می تونن همچین کارایی کنند حیف شد دلم بنزین خواست).

 

چن برای اولین بار در سال 1969 زمانی که درد شدیدی در قفسه سینه اش احساس کرد، نزد بزرگان ده رفت و از آن ها کمک خواست، آنها هم با توجه به درمان های سنتی و تشخیصی سل، نفت سفید را تجویز کردند.

 

چن قبل از نوشیدن نفت هیچ اعتقادی به تاثیر آن نداشت، او پس از نوشیدن اولین جرعه نفت سفید، درد شدیدی در معده اش احساس کرد و برای رهایی از درد ها به خواب پناه برد ولی بعد از بیدار شدن با کمال تعجب دید همه دردهایش بهبود یافته و این شد که او 42 سال برای فرار از دردهایش به طلای سیاه پناه برد.

جالب است بدانید چن از سال 2001 که برق در روستای آنها عمومیت پیدا کرد و نفت سفید کم یاب شد سوختش را به بنزین (فکر کنم سوپرش) تغییر داد. چن می گوید: “بنزین هم مثل نفت سفید روی من خوب جواب می دهد”.

دکتر های چینی می گویند بنزین چن را درمان نکرده بلکه فقط خاصیت تسکین بخشی برایش دارد ولی جای تعجب دارد که این ماده سوختی هیچ تاثیر بدی روی او نداشته و حال عمومی وی بسیار مطلوب است.

پی نوشت: چن عزیزم از آن جایی که شما با یک بشکه نفت هیچ فرقی ندارید و به یک جرقه بندید، لطفا نصب تابلوی “لطفا سیگار نکشید” را فراموش نکنید!

در این مسابقه هر کس بیشترین تعداد زنبور را در زمان بیشتری روی بدن خود تحمل می کرد برنده اعلام می شد. در این مسابقه وانگ دالین 42 ساله توانست به مدت 60 دقیقه 26 کیلو زنبور عسل را روی تن خود جذب کرده و نگه دارد.

 

لو کونگ جیانگ 20 ساله رقیبش توانست تنها 22 کیلو زنبور را روی بدن خود نگه دارد. آنها روی وزنه مخصوص ایستاده تا وزنشان مشخص شود.

پارک اقیانوس شناسی در والنسیا، به عنوان بزرگترین آکواریوم در اروپا، سالانه میزبان میلیون‌ها گردشگری است که از نقاط مختلف جهان به این شهر مسافرت می‌کنند.

این پارک که 110 هزار متر مربع مساحت داشته و ظرفیتی مطابق با 224 میلیون لیتر آب را در خود جای داده است بزرگترین اکوسیستم‌های دریایی همچون دریای مدیترانه، دریای سرخ و دریاهای گرمسیری را دارا است.

 

به گفته مدیر پارک، سالن‌های مختلفی در این مجموعه وجود دارد که محیط زیبای زیر دریا را می‌توان به صورت مناظر پانوراما تماشا کرد. برخی از تالارها، راهروها و تونل‌های زیر آب با اکوسیستم قطب شمال ساخته شده‌اند که می‌توان سرمای واقعی قطب را در آن احساس کرد.

این آکواریوم بخشی از محوطه دانشگاه شهر علوم و هنر اسپانیا است که بر پایه یک مجتمع فرهنگی با معماری‌های مدرن در شهر والنسیا واقع شده است.

 

گفتنی است بازدید گردشگر در سال گذشته از این آکواریوم به دلیل بحران مالی در اروپا، نسبت به سال‌های پیشین کمتر بوده به نحوی که تا تعطیلی آن نیز پیش رفته بود.